Категорија: Дневникот на Хулиганот

Името ми е Сараево. Никогаш не бев дете. Кога се викаш Сараево престануваш да бидеш дете во истиот миг кога … Read more »

Не можам да кажам колку пати Ви ги гледав очите како менуваат состојби и колку пати ми застануваше здивот на … Read more »

Шеста. Излегоа ѕвезди. Ти ми прошета по мислата и во неа остана. Ти послав пеперутки и заспа на нив. Те … Read more »

Нема крај. Не постои. Го измислија оние кои престанаа да веруваат во себе. Тука си. Светот не може да заврши. … Read more »

И јас бев некогаш како тебе, иако сега можеби ти е тешко да поверуваш во тоа, некогаш и јас бев … Read more »

Месечината крвари. Те нема никаде. Ми умира лицето. Погледнувам: една цела старост насекаде. Ми остана сонот за нас. Подај ми … Read more »

Кога би знаел колку само не сакам да мислам на тебе и колку само не сакам да ги повторувам и … Read more »

Кожата ми мириса на некој друг град и на некое друго време. На некои други сеќавања. Минатото ми дише во … Read more »

Се сеќавам дека еднаш ми рече: За да убиеш човек, доволно е да му го скршиш лицето. Тогаш се запрашав … Read more »

Иста љубов не можат никогаш други луѓе исто да ја љубат. Кога еднаш ќе се скрши, не се лепи. Ако … Read more »