Категорија: Дневникот на Хулиганот

Ќе ги отворам. Ќе ги отворам сега. И очите, и лицето и здивот. Си го должам тоа. Покрај многуте долгови, … Read more »

Не зборувај. Не кажувај ништо. Нема што да се каже сега. Можеби некогаш имаше, но сега е доцна за сето … Read more »

Нему времето му почнува во сите сто седумдесет и осум трепки од моето десно око. Кога му танцуваат зениците, мене … Read more »

Додека спиеш ти го гледам лицето и во совршената неправилност која сонот ти ја дава ги помислувам сите желби во … Read more »

Беа многу градови. Многу луѓе. Учев како се негува лицето. Знаеш, на крајот од денот човек секогаш легнува сам. Може … Read more »

Не можеш да го земаш денот со двоумица, ниту оној кој бил, ниту оној кој се случува. Не смееш да … Read more »

Еднаш љубев еден човек голем колку небото и тежок колку денот кога во денот неподносливо тежи животот. Еднаш љубев еден … Read more »

Никогаш нема лош асфалт за сон во кој се верува; никогаш нема лоши услови за верување во чисти љубови, во … Read more »

Би можел да те допрам како некогаш и да ти ги раскажам најтажните нешта кои постојат: сето ова е минливо, … Read more »