Сигурно веќе уживавте во првиот дел од цитатите на овој безвременски пејач, па со вас го споделуваме и вториот дел. Едноставно, уживајте!
“Кратко се забавувавме, а јас долго патував. И кога бевме заедно, како тие денови, само се прегрнувавме и бакнувавме, како пијани руси.”
“Животот е мал рид, ништо друго. И додека се трудиме да се качиме на него или низ него, страдаме за пределите на другата страна од ридот, а врвот е во сенка, еден миг… Врвот е најголема измама во целата приказна…”
“Таа е различна, со неа нема флертување и многу подобро одговара на мојот стил. Таа не е патничка на листа за чекање, штом се спакува, веќе почнала…”
“Исто така научи дека постои место кое се вика “далеку”, дека светот е голем, а нејзината тврдина мала и дека најитересните луѓе секогаш заминуваат, порано или покасно…”
“Тешко е кога живееш за денот кој не знаеш кога ќе дојде, за денот кога повторно ќе ја видиш. Тешко е кога си сам и ти недостига глас, допир, насмевка, кога ти недостига она суштество кое е твојата подобра половина. Тешко е пријатели. Никогаш не би ви посакал да го почувствувате тоа, бидејќи таа болка, пријатели, не е за луѓе.”
“Секоја не ти беше во зборовите. Некоја ти беше и во срцето, но молчеше за неа. Јас знам и ти знаеш, дека вистинската љубов не се спомнува никогаш и на никого.”
“Секако ќе каже дека е среќна за тебе, ќе се насмевне и ќе глуми дека сѐ е добро. Но погледни ја во очи, скршена е.”
“Слушај ме ти, мал луд смисол на мојот живот. Немам јас време да не те сакам.”
“Еден ден ќе застанете негде на некоја добро позната улица, ќе погледнете во небото и ќе разберете зошто сѐ се случило баш така. Длабоко ќе воздивнете за новиот живот и со храбри чекори ќе продолжите и конечно ќе сфатите дека животот е премногу краток за да бидете несреќни.”
“Главата горе, постојат и оние типови, ќе ги запознаеш кои ти читаат од очите како срцето ти чука. Нив вреди да ги чекаш!”
“И знаеш што е најлошо? Најлошо е што јас уште чекам твој повик. Порака. Извинување. Нешто што повторно ќе нѐ спои.”
“Тоа е пријателе, ја сакам. Секој ден сѐ повеќе. Секој ден е поубава, има поубава насмевка, поглед. Ја сакам кога ќе ја облече мојата тренерка или кога се лути само за да ја бакнам, да ја гушнам или да ја погалам. Ја сакам пријателе, повеќе од мојот живот. Ме засака каков што сум, не бараше да се променам, а ме промени. Ја чувам, сигурна, но и давам малку слобода, а многу љубов и разбирање. Знаеш еден ден би сакал моето дете да ѝ вика “мамо”.”
“Види, тие те држеа за рака, a јас на дланка. Во тоа е големата разлика.”
“А, надвор мраз и магла и зима. Надвор мрак, но овде ми е прекрасно откако те имам тебе.”
“Детски верував во некоја романтична, вечна љубов. Ова ми дојде како ладен туш. Мислам дека после сѐ останав човек и тоа ми е најважно. И она дека јас никој не повредив…”
“Ние се разделивме, онака како се разделуваат двајца кои се сакаат во погрешно време, а со погрешно време и ние сме погрешни. А, не бевме.”
“Нејзините очи веќе не сјаат кога ќе го слушне твоето име. Нејзиното срце веќе не чука забрзано кога ќе ѝ се насмееш. Не ѝ се допаѓаш како претходно. Затоа, следен пат немој да се изненадиш кога нема да те погледне. И немој да губиш време пробувајќи да разговараш со неа, бидејќи нема да добиеш одговор. Најтажно е што немаш кој да го направиш крив, освен себе. Ти ја даде секоја шанса која си можел да ја посакаш. А, ти? Ти секогаш ја упропастуваше. Се прашуваш како е сега? Сега само чекори со насмевка и се смее погласно од кога и да било. Пријателе, изгледа ја изгуби…”
“Наеднаш почна да ја бара во други девојки. Некои го имаа нејзиниот нос, некои одеа како неа, или се смееа на ист начин, одмавнувајќи со главата на десно, некои слично молчеа, некои зборуваа и малку по малку, собра многу различни детали од својата голема љубов. Но, никогаш не успеа сите да ги соедини.”
“Не бевме љубовници. Никогаш. Само понекогаш се гледавме, кога нас не нѐ гледаа. И тоа е сѐ. И двајцата на ланче носевме по половина скршена тајна, но не успеавме да ја составиме. Кој знае зошто, таа тајна лебдеше над десетгодишниот океан изминат во времето, како проклет брод. Тука некаде, далеку. Таму некаде, блиску. Ни на небо, ни на земја. Не бевме љубовници. Никогаш. Само понекогаш во долгите ноќи со полна месечина се наоѓавме во нашите мечтаења. И тоа е сѐ.”
“Со насмевка го криеше стравот, со гордоста слабоста. Беше некоја која не знаеше да остане. И не остана, никогаш. А, ја сакав. И она ме сакаше…”
Автор: IVY
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!