Честопати се прашувам до каде е човековата граница?
До каде можe да оди човек со своето постоење, со своите потези, размислување..
И сфаќам дека едноставно нема граница.
Нема граница во чинењето добро, но за жал и во лошото.
Господ доброто го наградува, а лошото го казнува.
И што би сакале вие повеќе, да ве награди или казни?
Оние кои прават добро не очекуваат ништо за возврат додека сепак добиваат нешто..
Како и секогаш на луѓето на кои сте им направиле добро ќе ви вратат со зло.
Но, тоа не е тоа што боли.
Боли тоа што тој некој што ви вратил со зло е баш оној на кој сте му верувале најмногу.
И што потоа?
Потоа сè се менува, ништо не може да биде исто.
И знаете… кога ќе ви се случи вакво нешто вие сте тие што чувствувате кривица, а не тој што треба…
Кривица што сте дозволиле сè да излезе така, на тој начин…
Во многу наврати сте премолчеле, ве направиле и при очи слепи, ве направиле и глупави…
А вие сепак сте молчеле…
Но добро рекле старите „Молчењето е злато“.
Сте премолчувале милион работи за само се да биде мирно, никој на никого да не наштети.
И до кога сето тоа?
Сè додека не си го покажат своето вистинско лице.
Сфатив дека кога тогаш, по година, две… пет… секој ќе си го покаже своето вистинско лице.
Можеби причината што некој се прикривал зад она што не е, сепак се оправдува.
Можеби една од тие причини е што некој некого толку силно повредил па тоа го натерало да се затвори во себе,
а потоа кога ќе сфатиш дека до себе имаш личност на која можеш да ѝ веруваш и потполно да ѝ се отвориш, го правиш тоа..
Го покажуваш своето вистинско лице, својата вистинска топлина, нежност, вистинските размислувања за работите околу нас.
И нели би ви било мило да ви се случи вакво нешто?
Нема ни да зажалите што поминало толку време за да се случи сето тоа, кога тоа вреди.
Но, тука доаѓа и следното прашање…
Што кога некој толку години ви се правел наивен, светец, од мил помил и на крајот кога се отвориле сите карти испаднало сосема поинаку.
И се случило сето тоа покрај сите обиди да ја промениш таа личност, но кога не се сака, не се може.
И научив уште една работа.
Никој не може да се промени од она што е, може само да се преправа дека на некој начин таа личност не е она што вие сте го познавале порано.
Ви давале лажни надежи само за да поверувате дека е така…
И ништо не е потешко од ова..
Пак ќе речам, добро рекле старите „Со пари можеш да купиш се, освен пријателство и здравје“.
И тоа е точно така.
Можеш да имаш пари и пак да бидеш сиромав во душата…
А кога имаш пријатели кои вистински те сакаат и те ценат, е тоа е вистинско богатство.
Многупати ми згрешиле во животот, но секогаш сум им простувала затоа што немам лоша душа.
Секогаш сум им давала повеќе од една шанса да се исправат каде што направиле грешка.
И никогаш нема да го променам тоа, затоа што оној човек кој во себе има чувства и разбирање секогаш простува…
И да знаете дека кога на некој ќе му дадете шанса, самите ќе видите кој ја прифатил, а кој не.
Оној кој ја прифатил ќе направи се за да се подобри во своето однесување, а оној кој не ја прифатил шансата која сте му ја дале ќе се оддалечи од вас.
На тој начин Господ ни покажува кои се вистинските луѓе кои треба да останат во нашите животи, а пак додека оние другите сами си заминуваат.
И на крај, нема да ве болат навредите на непријателите, туку тишината на блиските…
До каде можe да оди човек со своето постоење, со своите потези, размислување..
И сфаќам дека едноставно нема граница.
Нема граница во чинењето добро, но за жал и во лошото.
Господ доброто го наградува, а лошото го казнува.
И што би сакале вие повеќе, да ве награди или казни?
Оние кои прават добро не очекуваат ништо за возврат додека сепак добиваат нешто..
Како и секогаш на луѓето на кои сте им направиле добро ќе ви вратат со зло.
Но, тоа не е тоа што боли.
Боли тоа што тој некој што ви вратил со зло е баш оној на кој сте му верувале најмногу.
И што потоа?
Потоа сè се менува, ништо не може да биде исто.
И знаете… кога ќе ви се случи вакво нешто вие сте тие што чувствувате кривица, а не тој што треба…
Кривица што сте дозволиле сè да излезе така, на тој начин…
Во многу наврати сте премолчеле, ве направиле и при очи слепи, ве направиле и глупави…
А вие сепак сте молчеле…
Но добро рекле старите „Молчењето е злато“.
Сте премолчувале милион работи за само се да биде мирно, никој на никого да не наштети.
И до кога сето тоа?
Сè додека не си го покажат своето вистинско лице.
Сфатив дека кога тогаш, по година, две… пет… секој ќе си го покаже своето вистинско лице.
Можеби причината што некој се прикривал зад она што не е, сепак се оправдува.
Можеби една од тие причини е што некој некого толку силно повредил па тоа го натерало да се затвори во себе,
а потоа кога ќе сфатиш дека до себе имаш личност на која можеш да ѝ веруваш и потполно да ѝ се отвориш, го правиш тоа..
Го покажуваш своето вистинско лице, својата вистинска топлина, нежност, вистинските размислувања за работите околу нас.
И нели би ви било мило да ви се случи вакво нешто?
Нема ни да зажалите што поминало толку време за да се случи сето тоа, кога тоа вреди.
Но, тука доаѓа и следното прашање…
Што кога некој толку години ви се правел наивен, светец, од мил помил и на крајот кога се отвориле сите карти испаднало сосема поинаку.
И се случило сето тоа покрај сите обиди да ја промениш таа личност, но кога не се сака, не се може.
И научив уште една работа.
Никој не може да се промени од она што е, може само да се преправа дека на некој начин таа личност не е она што вие сте го познавале порано.
Ви давале лажни надежи само за да поверувате дека е така…
И ништо не е потешко од ова..
Пак ќе речам, добро рекле старите „Со пари можеш да купиш се, освен пријателство и здравје“.
И тоа е точно така.
Можеш да имаш пари и пак да бидеш сиромав во душата…
А кога имаш пријатели кои вистински те сакаат и те ценат, е тоа е вистинско богатство.
Многупати ми згрешиле во животот, но секогаш сум им простувала затоа што немам лоша душа.
Секогаш сум им давала повеќе од една шанса да се исправат каде што направиле грешка.
И никогаш нема да го променам тоа, затоа што оној човек кој во себе има чувства и разбирање секогаш простува…
И да знаете дека кога на некој ќе му дадете шанса, самите ќе видите кој ја прифатил, а кој не.
Оној кој ја прифатил ќе направи се за да се подобри во своето однесување, а оној кој не ја прифатил шансата која сте му ја дале ќе се оддалечи од вас.
На тој начин Господ ни покажува кои се вистинските луѓе кои треба да останат во нашите животи, а пак додека оние другите сами си заминуваат.
И на крај, нема да ве болат навредите на непријателите, туку тишината на блиските…
Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Вистинските лица“: Марија Степаноска
Станете наш facebook фан.
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!