Таа

Таа: Каква бедна иронија на животот.

Тој: Ладна си, рамнодушна. Што те тера да посакаш на светот да му покажеш колку си сурова, а всушност воопшто не си?

Таа: Што знаеш ти за мене?

Тој: Многу знам. Кога некому барем малку му отвориш од срцето, провидна си. Нерасипана. Веруваш и во љубов, и во романтика, не само што веруваш, туку и копнееш по нив. Исправи ме ако грешам.

Таа: Немам намера ништо да ти докажувам. Ти ме лажеш, јас се правам дека ти верувам. Тоа сме ние, таква е нашата приказна.

Тој: Не, тоа е приказната во која ти сакаш да веруваш. Онаа која ти си ја измислуваш за да се поштедиш од повредување. Се плашиш да признаеш дека ти значам, бидејќи ако го сторiш тоа не би можела да ме пуштиш да одам од тебе. Не би можела да поднесеш. Се плашиш да веруваш дека те сакам за да не доживееш разочарување ако некогаш решам да заминам од тебе.

Таа: Зборуваш глупости, не знаеш ти ништо. Зошто да ти верувам, зошто да те сакам? Таков е светот изопачен, оние кои чувствуваат, се губат во неговата болна големина. Еднаш се изгубив, нема повторно.

Тој: Ако не ризикуваш никогаш нема да дознаеш. Зар цел живот вака ќе се бркаме низ неизвесноста?

Таа: Оди си од мене, не ти нудам никаква иднина и претходно ти го имам кажано тоа. Слободен си.

Тој: Попрво ќе прифатиш навидум бесчувствително да ме оддалечиш, отколку да ми дозолиш да оставам и да ти го понудам сето срце. Ми нудиш слобода, а толку желно сонуваш да оставам овде и да бидам само твој.

Таа: Не може никој, посебно ако е маж во целост да се посвети на една девојка. Не на девојка како мене.

Тој: Зошто не? Мислиш дека не си доволно добра за да некому бидеш единствена?

Таа: Не, баш спротивно. Сигурна сум дека имам доволно квалитети за да бидам единствена, незаменлива, бескрајно сакана, да бидам нечија муза, нечија насмевка на лицето, нечиј непребол во срцето.

Тој: И? Зошто бегаш од мене тогаш? Зошто не ми дозволиш да бидеш моето сè?

Таа: Не е никој тој, не си ни ти. Таквите преголеми очекување ужасно знаеа да ме спуштат на земја, не сакам пак да летнам во облаци. После падот, со нозете цврсто на земја не може човек да верува во некои празни зборови. Љубовта е нешто непознато за денешните генерации.

Тој: Еден камен те сопнал и ти без трошка борбеност го прекинуваш патувањето? Очекував дека си похрабра, посилна. Постојано како таква се претставуваш.

Таа: Ќе бидам таква за сите. Ти требаше одговор? Ти треба вистината? Имаш право глумам сурова, силна. Наивна сум, недорасната, непоправлив романтичар, безнадежен илузионист. И јас имам соништа, и мојата душа плаче за искреност, разбирање, доверба, раце за да ме гушнат, рамо за да ми даде потпора. Но, нема.

Тој: Тажна си, плашлива, ранлива и малечка, но не си лоша. Не се самата лишувај од убавините кои светот ги чува за тебе. Некаде сигурно постои некој кој би те чувај како капка роса на дланките. Не го тргај од себе.

Таа: Колку си самоуверен. Мислиш ли дека ти се се спасил од канџите на минатото? И тебе веројатно те прогонува некоја сенка која порано или подоцна ќе се вмеша за да ти ја расипе иднината. Јас не сакам да бидам дел од иднина на човек со нерасчистено минато. Не сакам темелите на мојата среќа да се срушат поради неговата слабост кон непроживеаната љубов, незаборавената девојка. Подобро е вака, сама без обврски, можеби без крик на среќа, но барем заштитена од тага!

Тој: Се плашиш да не живееш во сенката на некој друга пред тебе? Тоа е твојот нејголем страв? Да бидеш изневерена?

Таа: Да тоа. Таа фобија ми остана како лузна кој демне на сегашноста, ми ја кочи иднината. И самиот не одрече, знаш дека она што го зборувам е точно. Нема јас како комплетна глупача да се занесувам, додека некој стои со телото покрај мене а со мислите лебди кон неа. Веќе и премногу ти кажав, тука да го прекинеме разговорот.

Тој: Зборуваш со доза на горчина. Не си во право. Ти ако ми дадеш шанса, верувај дека би можел да спојам два брана во тебе. Да бидеш и мојата сакана и мојот непребол. Да бидеш и онаа која стои до мене и онаа која живее во секое делче од моето битие.

Таа: Зборуваш убаво, шармантно, доволно добро за да ме фрлиш на колена пред твојата слаткоречивот. Ако навистина постои некој таков, и ако токму ти си тој, времето ќе покаже…

Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Таа“: Луна Марија

Станете наш facebook фан.