Студенилото на летото

Сè започна минатата есен… мразам есен, затоа што нема бои владее сивило. Но оваа есен беше различна од другите, ти влезе во мојот живот и ги донесе најубавите бои, ко најдобар сликар ги распоредуваше боите, го обојуваше мојот свет – НАШИОТ СВЕТ во бои кои ги немав видено до тогаш. Топли нијанси на љубов, бескрајна искреност, почитување… бев среќна!

Полека се нижеа деновите, со тебе времето лета… Дојде зима. Ниту зимата не ја сакам многу, го мразам студот кој се влева во секој дел од телото и прави да се чувствувам непријатно… оваа зима велат била многу студена… Си викам што разбираат тие, мене ми беше најтопла… памтам колку само сигурно и заштитено се чувствував во твојата прегартка, долги разговори, за важни и не толку важни теми, кроење планови… а топлите твои зборови ме грееа ко најсилен оган… бев заљубена, бев среќна!

Пролет ко пролет сама по себе убава, весела, тие што се вљубени се вљубени, тие што не се како по некое правило се заљубуваат… а јас и ти?- Најзаљубени, силни, свесни за тоа што го имаме… Многу насмевки, прегратки, погледи кои уште повеќе го зголемуваа сјајот на сонцето, ја надополнуваа песната на птиците ме исполнуваа со живот, со помисла дека никој и ништо не е важно, дека доволен си ми само ти за да го комплетирам МОЈОТ СВЕТ, НАШИОТ СВЕТ… бев силна, бев заљубена, бев среќна!

Дојде лето, мене омилениот период од годината… Можеби заради сонцето, заради топлината, можеби заради мирисот на морето, можеби заради тоа што ми е роденден… Велат ова било едно од најтоплите лета во последните години… и пак ќе кажам што разбираат тие? Ова до сега е најстуденото лето… И не знам каде запна, не знам кои ветрови почнаа да дуваат, но одеднаш како целиот свет да добиваше нова димензија… нови форми кои не ми беа познати, или ми беа ама никако не можев да ги поврзам со тебе, никако не можев да ги сместам во сликата која самиот ти најубаво ја наслика… И сега ми се кине утробата кога ќе помислам дека не ме посакуваш веќе, дека можеби на некоја друга и ги разубавуваш годишните времиња, ми доаѓа нагон да повратам кога ќе помислам дека од утре некој друг треба мене да ме гушка, бакнува… сега сум слаба, заљубена, несреќна!

Сега сфаќам дека ние самите го повикавме невремето и сега не знаеме како да излеземе од целиот тој хаос кој сами го создадовме… СМЕШНО!
Јас знам дека за секое уметничко дело потребна е инспирација, а поголема инспирација од мојата љубов кон тебе нема. Но љубовта не е доволна, потребно е уште малку искреност, малку разбирање и зборови кажани во вистинско време и еве го повторно нашето ремек дело!
Сакаш ли пак да ги обојуваме годишните времиња во наши бои?
Да ги искористиме ова некое време што остана од летото за да ми стане летото пак омилено годишно време?
Имаш ли ти инспирација да сликаме уште?

Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Студенилото на летото“: А.Б

Станете наш facebook фан.