Низ мојот живот минуваа луѓе, различни луѓе. Среќни, тажни, сурови, чувствителни, добри, лоши… Во мојот живот еден ден дојде и ти. За тебе секогаш бев недостижна. Понекогаш бев и сурова. Бегав од тебе, бегав многу далеку од тебе. Не те сакав тебе, не сакав ништо што е твое. Тогаш мислев и да си последен на светот нема да ме добиеш. Многу време поминав сама. Имав време да размислам за сè. Имав време да бидам со некого, да го подарам моето срце, да се препуштам на крилјата на љубовта. Сè до таа есенска ноќ, кога твојата топла рака ја допре мојата, студената рака. Таа топлина, промени сè. Ме натера да размислам, дали е веќе време да застанам, да не бегам од себе. Застанав. Ти се препуштив. Бакнежи, прегратки, очи насмеани. Носев насмевка од милион долари. Сега ја немам. Ми леткаа оние малите, шарените инсекти во стомакот. А сега? Сега после толку време, тркалото се сврти. Сега јас одам по тебе, ти бегаш од мене. Сега ти не сакаш да застанеш. Треперам, немирна сум. Те барам, те следам, те нема. Те сакам, не те добивам. Научив: пропуштените шанси не се враќаат. Нели на крајот, секој добива она што го заслужува. Ги заслужив неспиените ноќи. Ги заслужив солзиве кои ги голтам, солзите кои ме гушат. Го преколнувам денот кога те запознав. Го преколнувам денот кога не сакав да застанам. Го преколнувам денот кога ти се препуштив. Зошто сега ме боли тука, од левата страна.
Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Ме боли тука, од левата страна“: E.Б.
Станете наш facebook фан.
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!
Во мојот живот еден ден дојде и ти. За тебе секогаш бев недостижна. Понекогаш бев и сурова. Бегав од тебе, бегав многу далеку од тебе. Не те сакав тебе, не сакав ништо што е твое. Тогаш мислев и да си последен на светот нема да ме добиеш. Многу време поминав сама. Имав време да размислам за сè. Имав време да бидам со некого, да го подарам моето срце, да се препуштам на крилјата на љубовта.