Убаво e дa живееш во заблуда. Навистина. Си зацртуваш цели, поставуваш критериуми и мислиш сè e совршенo.
Ништо не е совршено! Никогаш нема ни да биде. Пробав да живеам така. Сакав шесте месеци да ги прегазам за шест дена.
Се обидував да ги заборавам сите разговори, насмевки, заеднички моменти. Не успеав.
Се борев со мислите, најтешко беше навечер. Во доцните ноќни часови, додека сите спијат, јас седев будна и слушав радио станици.
Се мачев со спомените што ми се навраќаа, тонев во мојот свет на илузии и мечтаења. Секоја песна мора да има барем еден стих што ми предизвикува немир и збрка во мислите.
Заспивав кога надвор ќе почнеше да се разденува, меѓутоа ни сонот не ми носеше мир и спокој.
И така, тие шест дена се убедував себеси дека ќе успеам да си ги реализирам замислите. Ќе успеам да те извадам од сните, мислите и секако, од срцето.
Но, не се случи како што сакав.
Доволна беше таа една насмевка за повторно да ми се пресечат колената, да ми затреперат рацете и да се разбудат пепрутките во стомакот.
Далеку е од совршена, не е ни најубава, но, доволна е за да се стопам.
Доволна е да ме скрши, да ме натера да се расплачам, бидејќи знам, јас никогаш нема да бидам причината таа да се појави на твоето лице.
А, толку многу посакувам…
Ништо не е совршено! Никогаш нема ни да биде. Пробав да живеам така. Сакав шесте месеци да ги прегазам за шест дена.
Се обидував да ги заборавам сите разговори, насмевки, заеднички моменти. Не успеав.
Се борев со мислите, најтешко беше навечер. Во доцните ноќни часови, додека сите спијат, јас седев будна и слушав радио станици.
Се мачев со спомените што ми се навраќаа, тонев во мојот свет на илузии и мечтаења. Секоја песна мора да има барем еден стих што ми предизвикува немир и збрка во мислите.
Заспивав кога надвор ќе почнеше да се разденува, меѓутоа ни сонот не ми носеше мир и спокој.
И така, тие шест дена се убедував себеси дека ќе успеам да си ги реализирам замислите. Ќе успеам да те извадам од сните, мислите и секако, од срцето.
Но, не се случи како што сакав.
Доволна беше таа една насмевка за повторно да ми се пресечат колената, да ми затреперат рацете и да се разбудат пепрутките во стомакот.
Далеку е од совршена, не е ни најубава, но, доволна е за да се стопам.
Доволна е да ме скрши, да ме натера да се расплачам, бидејќи знам, јас никогаш нема да бидам причината таа да се појави на твоето лице.
А, толку многу посакувам…
Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Една насмевка“: Драгана Ангелова
Станете наш facebook фан.
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!