Да можеш за миг…

Да можеш за миг да застанеш во позадината на мојата бина…
Да застанеш backstage, што би се рекло, за миг…
Да осетиш колку тежи секој костим, наврен за сцена…
Да можеш да осетиш колку нагризува тонот пудра и црвен кармин на усните,
за да се прикрие секоја брчка и израз на незадоволство…
Израз на разочарување…
Да осетиш колку боли да развлечеш линија од крај до крај,
да го скриеш емотивниот крш, длабоко во себе…
Да си го голтнеш вистинското сопствено јас,
онака големо како кнедла…
Да се соџвакаш како мастика,
а да не се лепиш на се` и сешто…
Да можеш бар за миг да го смириш
целиот хаос растргнат меѓу енергии и луѓе…
Да ја осетиш секоја клетка создавање како возбудливо трепери…
Да можеш да го осетиш feedbackot на публиката која верно те следи,
зашто во себе си велиш: The show must go on…
Мотото на Фреди да ти дава сила,
да се крепиш од сопствените пењушки,
и да ја преживееш сопствената болка,
без да посегнеш по шишето со summer wine,
кое ти мавта и те повикува на секс за една вечер,
па утредента ни аспирин да не ти помогне…
Да можеш за миг да се надваладееш себе си
и детето кое си игра со оганче…
Само за миг…
Да можеш да осетиш колку се тесни моите штикли,
и колку плускавци имаат моите нозе,
кога ќе знаеш колку боли секој чекор…
Дури тогаш ќе сфатиш зашто секоја појава си има своја причина…

Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Да можеш за миг…“: Сања Безовска