Она што некаде останало да лебди

Помеѓу мене и тебе.
Во просторот.
Знаеш ли колку време немам напишано една единствена реченица?
Вечерва ти ме натера, несвесно.
Не се каам што не зборуваме, бидејќи имам достоинство.
Не се лутам што те немам за пријателка, бидејќи те изгубив по своја волја.
Ти беше единствената која ме разбираше понекогаш.
Но со текот на годините и тоа се промени.
Ти беше таа која тврдеше дека доволно ме познаваш.
Јас ти докажав дека никого не можеш да го познаваш онолку колку што ти тврдиш.
Никогаш од тебе не очекував извинување, бидејќи знам дека не веруваш во нив.
Рака на срце, ни јас не им верувам кога не се искрени.
Јас се променив многу. Ти се промени уште повеќе. Разликата? Ти никогаш не си призна себеси.
И тука можеби пропадна сè она што беше некогаш наше.
Очекував дека си поголема личност, личноста која некогаш ја обожував, но изгледа погрешив.
И овие два, три реда не се за тебе, немој да си ласкаш.

Овие неколку зборови се зборови за мене.
За празниот простор помеѓу нас да го пополнам со тежината во мојата душа.

Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Она што некаде останало да лебди“: Наташа Петровиќ

Станете наш facebook фан.