И ноќва самотијата ме гризе

И ноќва самотијата ме гризе,
од моево срце капка по капка тече врелата крв од раната,
што со месеци веке не зараснува,
туку ме убива… бавно… болно…
Со страдање како на грешник осуден на смрт,
Се прашувам каде сме ние?
Кој ме проколна мене, па љубовта ми остана невозвратена?
Потопена во солзи… нема во тишина.
Покорна сум на твоите желби,
роб на твоите заповеди,
и вечен чекач на еден миг нежност со тебе.
Како ли не почуствува дека со мисли тебе те милувам?
Како ли кога те бакнав не ја вкуси мојата тага на усните?
Само еднаш излажи ме дека си мој!
А, јас ќе ти верувам секогаш без да ми повторуваш.
Само еднаш погледни ме во очи и речи лажно: “те сакам!!”.
A, јас ќе го слушам истото и кога ке ми велиш: “те мразам”.
Само еднаш погледни ме во очи и избриши ми ги солзите,
и моиве очи ке пресушат.
Само еднаш води љубов со мене,
а, јас и кога туѓи раце ке го валкаат моето тело,
ќе те замислам тебе.

И сега… седам со него,
го бакнувам, а ги чуствувам твоите усни.
Ми вели: “ТЕ САКАМ” …му одвраќам со исто.
А, ми одѕвонува твоето те мразам.
Водам љубов со него, а го чуствувам твоето тело, твојот здив…
твојот мирис…
и тебе…
во мене… длабоко во мене…
Скриен на левата страна… како ритмично биеш!

Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “И ноќва самотијата ме гризе” : Љиљана Марија Дурдубакова

Станете наш facebook фан.