Се движам по звуците на пијаното и го играм последното танго. За последен пат во Париз. Ех, Париз градот во кој се споија многу надежи, желби… кои сега се претвораат во спомени.
Мои… наши… единствени. Знам дека ова е моето последно танго. Вдишувам свеж воздух со сета своја последна сила. Се прашувам дали Париз е навистина убав или јас сакам да биде. Музиката стивнува, гласот затреперува, а ѕидот исчезнува. Нозете сами го доигруваат последното танго со принцот со најубави очи. Музиката престанува, а нозете се прекрстуваат.
Го чувствувам крајот. Не ми е мака.
Умирам во Париз, сонот е убав.
Во градот на светлината – сонцето се губи, очите остануваат отворени за да го продолжат сонот, да го продолжат тангото, да останат посилни од животот. Со отворени очи го дочекувам утрото, со надеж дека тангото сепак ќе биде доиграно.
Во Париз, во срцето…
Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “Последното танго во Париз“: Ана Ризовска
Станете наш facebook фан.
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!