Има ѕвезди кои светлината ја менуваат, во еден миг, а мигот е бесконечен, оти само тој ги носи сите среќи и несреќи. Па зарем не ја забележуваш мојата ѕвезда како полека згаснува, се губи, на небото, бледа е таа, веќе и во најцрната ноќ го губи трагот на своето постоење, и не ја сака појавата нејзина таква бледа и незначајна. А таков и јас, некаде, непознат и безначаен постојам, па кое е моето постоење, во оваа вечер и оние претходните, во кои само тежнеев на овој свет со најголемата беда и страдање, со највозвишената љубов и нејзината празнина.Безнадежно виреам наоколу со изгубен поглед, но не се предавам, ќе чекам светлина, ќе дојде и таа, само во оној миг кога времето ќе дојде за тоа, а тогаш погледни во небото и знај – ќе те гледам од небото,од таму ќе го пратам секој твој чекор и ќе ја запаметувам секоја твоја насмевка,ете од таму ќе дознавам за твоите солзи и ќе го сочувам сето тоа, а јас некаде од таму ќе ти ја подарувам мојата љубов,засекогаш! И не се прашувај зошто светлина ќе светне во тој миг, оти тогаш ќе заврши секое страдање ,се од она кое е тука и кое е сега, ќе остане само љубов, а оние кои љубат никогаш и не исчезнуваат, остануваат засекогаш, некаде, наоколу, до тебе, до сите нас!
Доколку пишувате проза или поезија и сакате да ја објавите на iLike.mk контактирајте не на contact@ilike.mk | Автор на “И нема да згасне… никогаш!” : Миле Трајкоски
Станете наш facebook фан.
Станете наш facebook фан. Ви Благодариме!