Собирајќи ги ѕвездите паднати врз моите соништа,
зашеметена од една насмевка
и самата паднав во нечија прегратка,
во еден сон,
во една бајка.
И баш тогаш мислев кога китев
еден збор со една ѕвезда,
китки зборови потопени во ѕвезди.
Светнати образи и насмеани очи
кои говорат повеќе од занемените усни,
барајќи нешто соодветно да кажат.
И тогаш зборовите губат смисла.
Бура од емоции и зовриена крв,
некаде меѓу небото и земјата.
На прагот од рајот,
од задната страна.
Затскриениот дел, засенет од пупките на страста,
каде двајца се опсипуваат со бакнежи.
Таму каде трепери нечие срце,
каде нежни допири и испреплеткани прсти везат насмевки,
а воздишките вкоренуваат булки на душата.
Автор: Наташа Егуменовска
Вашите дела ги очекуваме на diary@ilike.mk. Ви благодариме!